me: Dah kahwin nanti, nak beli hadiah banyak-banyak. Habislah duit dia nanti. hihi.
him: Tapi tugas isteri kena jaga hati suami tau.
me: Ye ke...
him: Syurga isteri dengan suami. Tak masuk syurga kalau tak pandai jaga hati suami.
*pause*
me: Takkan awak nak masuk syurga sorang-sorang. Mesti awak akan didik saya jadi isteri yang baik supaya dapat masuk syurga sama-sama. Nanti boleh jadi ketua bidadari. Kan...?
*pause*
Itu dialog beberapa jam yang lepas antara perempuan gatal nak kahwin dan lelaki rasional. Haha. Sambungan dialog tu terpaksa di censor atas sebab boleh buat manusia lain sedunia muntah hijau dan berak kuning kalau baca. atau dengar. Haha.
*Pardon me for being a bit mushy tonight. Been reading lots of stupid romantic books lately and in the mood to prepare for big bro wedding.*
It's been over a year now that we're having a long distance relationship. pergh. To survive this long thus far for me, is huge achievement. Since all my collegues are male and married, they always encourage me to get married as soon as possible. Semua benda akan di kaitkan dengan kahwin; as if being married is the best thing ever. hehe.
**
me: Bosanlah buat kerja.
them: Kahwinlah weh. kahwin tak bosan.
**
me: ahhhh, stress dengan kerja.
them: Kahwinlah weh. Kahwin tak stress. Kahwin seronok.
Kadang-kadang mereka akan cakap pasal married life and how great it is. Part of me rasa jeles jugaklah tak tipu tapi banyak jugak rasa bangga. Sebab dikelilingi oleh suami-suami yang sangat bangga dan sayang dengan isteri dan anak-anak mereka. Ada yang sanggup redah 12 jam perjalanan setiap hujung minggu untuk jumpa isteri. Ada yang redah 100km setiap hari untuk bersama dengan keluarga. They have all the reason in the world to cheat on their wife but they dont (so far). Gaya nak mengurat atau ramah semacam dengan perempuan lain pun tak ada. Bercakap buruk pasal isteri apatah lagi.
Bila dah kahwin, saya pun rasa nak jadi macam isteri-isteri mereka ini. Isteri yang disayangi dan dibanggai oleh suami. Harap suatu hari nanti, suami pun bahagia dan merasa cukup dengan saya seorang dalam hidupnya. Ameen.
I have a long way to go. Memang tak nampak lagi masa depan nak kahwin dalam masa terdekat. Tapi persediaan dah buat sikit-sikit. Persediaan untuk jadi isteri yang baik kepada bakal suami (no matter who he is) dan dan ibu yang baik untuk anak-anak (jika diberikan rezeki), inshaAllah.
Jom sama-sama siapkan diri seperti mana ibu kepada Imam Ghazali persiapkan diri 20 tahun sebelum Imam hebat itu dilahirkan. MashaAllah. Tak ada istilah terlambat selagi nyawa masih dikandung badan.
